خنده های کودکانه در میان خانه ای
روی قالی بازی جانانه ی دردانه ای

گفتگوهای پدر با مادری کنج اتاق
میسراید خاطراتی کهنه و افسانه ای

میکشم پر از درون آبیِ حوض حیاط
می روم تا آسمان ها در پی جانانه ای

جست و خیز کودکانه بار دیگر در حیاط
کودکم را میکشاند، می رود گلخانه ای

روح مریم بوی نسرین چشم نرگسهای شاد
عطر شب بوها، عجب گلخانه ی مستانه ای

زندگانی بارها از پیش چشمم می گذشت
با خودم گفتم چه خلوتخانه ی ویرانه ای

توتیای چشم من گرد و غبار شیشه بود
شیشه ای بی پنجره در یک مسافر خانه ای

میکشم پر از خودم تا آسمان بار دگر
می روم تنها به زیر سایه ی میخانه ای

هرچه در را میزدم دربان آن راهم نداد
ساقی اما گوشه چشمی و می شاهانه ای

#امیر_اصلی